Het was in oktober vorig jaar zulk vreselijk weer dat we als bestuur besloten deze keer in juni naar Spanje te reizen. Een maand waarin het weer meestal veel moois belooft. En het was inderdaad ook erg warm, op de eerste dagen tot 38 graden! Maar het heeft niet geregend, dus daar waren we al blij mee.

De eerste dag hebben we doorgebracht in asiel Chiripaina. Het afgelopen jaar zijn er veel honden vanuit dit asiel in Nederland geadopteerd. Dat is niet alleen fijn voor de geadopteerde honden en vrijwilligers van het asiel, maar ook voor de achterblijvende honden. Natuurlijk zijn er ook weer nieuwe bijgekomen, maar het is toch iets rustiger en de honden hebben wat meer ruimte. Het asiel is ook beter schoon te houden en alles zag er dan ook keurig netjes uit. Het blijft bijzonder om de vertrouwde koppies van zoveel honden weer terug te zien. En er moest natuurlijk een heleboel geknuffeld worden.
Afgelopen oktober zagen we voor het eerst een zwervende blonde kruising Labrador /Mastin. Vanuit de verte leek het meer op een Mastin, maar we konden haar niet van dichtbij bekijken omdat ze zo bang was en snel weer van ons wegliep. Haar schuilplaats hebben we toen niet kunnen ontdekken. Maar dit jaar kwam ze regelmatig eten bij een Spaanse mevrouw. Na wat overleg mocht de hond binnen de hekken van haar huis eten en gaven we haar wat kalmeringsmiddelen in de hoop dat ze zich dan zou laten vangen. Het duurde daarna nog een hele poos voordat de hond ging liggen, ze bleef alert. Tsja, als je al maanden zwerft dan laat je je natuurlijk niet zo snel om de tuin leiden.
Maar na  2 ½ uur lag de hond al een tijdje rustig, dus besloten we een kans te wagen. Heel voorzichtig sloten we haar in en Joke kon haar zelfs van achteren aanraken. Ze kon voelen dat ze behoorlijk wat vel over had en besloot dus direct haar kans te grijpen, liet zich voorover vallen en greep haar in de kladden.
De hond schrok wel maar bleef toch rustig liggen. Snel lijnden we haar aan en Jet droeg haar vervolgens naar de auto. Veilig op een dik kleed in de bench kreeg ze een  naam: Dahlia. Naar de vrouw die haar te eten gaf en ons toestond haar te vangen op haar terrein.

Dahlia mist een voorpoot, waarschijnlijk in een strik gestapt of een ongeluk gehad. Wie zal het zeggen? Ze is ook nog erg bang. Ze moet het vertrouwen in de mens weer terugkrijgen en dit zal nog wel een lange tijd in beslag nemen. Voorlopig mag ze in huis bij Fatima van Chiripaina aansterken. Later zullen we proberen voor haar een eigen thuis te vinden.

De volgende dag maakten we kennis met de vrijwilligers en de honden van asiel Plasencia. Wat een lieverds allemaal, zowel de mensen als de honden.  We hebben afgesproken zoveel mogelijk hun oudere honden op onze site te zetten, in de hoop dat er mensen zijn die één van hen willen adopteren. Maar om de jonge honden nou te laten wachten totdat ze ook senior zijn, dat ging ons te ver.
Vandaar dat we ook af en toe een jonge hond van Plasencia aan u zullen voorstellen. Houd u onze website dus goed in de gaten, want er zitten pareltjes bij!
Vanaf hier willen wij alle vrijwilligers van Plasencia hartelijk bedanken voor het werk dat zij doen voor de honden! Het is een grote zorg, 120 honden, die allemaal hun zorg en aandacht nodig hebben. Maar de verblijven zijn schoon en de honden maken een tevreden indruk. Ook een groot dankjewel voor de gastvrijheid die wij hebben ondervonden. Geen enkele moeite was hen teveel.

Dwars door het mooie landschap reden wij van Plasencia richting Merida, waar we werden opgewacht door Fatima voor een demonstratie tegen het Stierenvechten. Olga van asiel Prado had dit georganiseerd en een flink aantal mensen kwam luisteren naar sprekers die uitlegden waarom stierenvechten verboden zou moeten worden. Steeds meer mensen worden zich ervan bewust dat dit geen traditie is, maar pure dierenmishandeling. Er moet zo snel mogelijk een einde aan komen, net zoals aan de ‘traditie’ van het jagen met Galgo’s. Deze honden worden misbruikt voor de jacht en na afloop op de meeste wrede manieren gedood.
Gelukkig ontstaat er in Spanje ook het besef dat dit echt niet meer kan en een aantal galgueros (jagers) heeft met Fatima de afspraak gemaakt de honden niet meer te doden maar via Chiripaina af te staan voor adoptie.  Hulde aan Fatima dat zij deze afspraken heeft weten te maken.

In de avond hebben we nog een poging gedaan om een Galgodame, die al 2 jaar in een dorpje rondzwerft, te vangen. De hond kwam redelijk dicht bij Joke, onze Galgo-expert en we hoopten dan ook dat we een kans maakten. Na overleg met een man uit de straat, probeerden we de Galgo in zijn garage te lokken. Het lukte bijna, maar de man deed de deur net iets te vroeg dicht en de Galgo piepte er weer tussenuit. Het lukte ons niet om de man even weg te laten gaan (logisch, het was zijn eigen garage), dus hij bleef ons ‘helpen’.  De hond zag hem steeds heen en weer lopen en vertrouwde het niet meer… Helaas! Fatima gaat de komende tijd opnieuw een poging wagen. We duimen dat het lukt, want de hond steekt meerdere keren per dag een drukke straat over….…..

In Montijo ontmoetten we Patri  en Meike van het nieuwe asiel Animaex. Met zeer beperkte middelen hebben zij een opvangplek weten te creëren  voor meer dan 30 honden. Ze hebben honden in opvang die ziek zijn en medicijnen nodig hebben, maar ook is er onlangs een klein hondje geopereerd aan twee pootjes, omdat deze waren gebroken na een aanrijding. Alle honden zijn ook hier ingeënt en geneutraliseerd. Ook worden de honden regelmatig door de dierenarts onderzocht en zijn ze allemaal getest op de Middellandse Zeeziektes. Een zeer professionele manier van werken dus in een heel lastige omgeving. Chapeau voor deze vrijwilligers!
Ook met hen hebben we afspraken gemaakt om de honden te gaan herplaatsen.   

Het herplaatsen van honden in Spanje zelf is zo goed als onmogelijk. Heel af en toe lukt het, maar dan uitsluitend voor een klein en gezond hondje.
Zodra een hond wat groter is, ouder is dan 2 of 3 jaar of een aandoening heeft, is de kans op adoptie in Spanje nihil. En dat terwijl er zulke leuke en lieve honden zitten.
Wij hopen dat we veel honden kunnen helpen aan een fijn eigen thuis.

Tegen mensen die nog overwegen om een pupje te kopen willen wij graag zeggen: ook dit pupje wordt gauw een volwassen hond en voor iedere pup die wordt verkocht blijft een volwassen hond achter in het asiel. Om nog te zwijgen over de misstanden die er bestaan in de puppyhandel, want veelal komen de schattige jonge dieren uit de broodfokkerij waar hun moeders een ellendig bestaan lijden, terwijl de pups voor veel geld (vaak niet goed ingeënt) over de toonbank gaan.
Dus: don’t shop, adopt!
Na nog een laatste dag in het voor ons inmiddels vertrouwde asiel Chiripaina, moesten we alweer afscheid nemen van de honden en de vrijwilligers. Maar dit keer niet voor lang want de eerste reis naar Nederland staat alweer gepland. En er is nog plek voor een paar hondjes … ;-)

Foto 1: Dahlia in veiligheid
Foto 2: In het asiel Chiripaina
Foto 3: Casper in Chiripaina
Foto 4: Noah, een stuk relaxter dan vorig jaar
Foto 5: Knuffelen met oude bekenden in Chiripaina
Foto 6: Paquita
Foto 7: Onze eerste kennismaking met een oudje van het asiel Plasencia
Foto 8: Vika, bij haar ontbreekt de bovenlip. Ziet er lief uit want ze lacht altijd!
Foto 9: Een overzicht van het asiel Plasencia met de blinde Coqui op de voorgrond
Foto 10: Joke aan het knuffelen
Foto 11: En voor je het weet ben je je zonnebril kwijt, maar Linda geniet van de knuffels.
Foto 12: Prachtige hond, binnenkort meer info op onze site.
Foto 13: Ik verstop me voor al die vreemde mensen hoor!
Foto 14: Dit is Vika, ook binnenkort op onze site
Foto 15: Joke met een Duitse Staande draadhaar.
Foto 16: Dit is Sandy, opgehaald op onze laatste dag bij Plasencia.
Foto 17: In het asiel van Animaex
Foto 18: Animaex is nog in aanbouw, om deze hokken komt nog een uitloopruimte.
Foto 19: Deze hond wordt door de vrijwilligers een "diamant van een hond" genoemd. Binnenkort meer info.
Foto 20: Deze reus is door de vrijwilligster van het asiel gered uit het kanaal.
Foto 21: Zo'n gezicht trek je dus als je rug gemasseerd wordt....